انقلاب آنچلوتی پس از مورینیو و علت پیروزی در ال کلاسیکو

مساله جدیدی در ترکیب روز شنبه در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو وجود داشت که متعلق به بارسلونا نبود و از آن رئال مادرید بود و آن هم تحت کنترل گرفتن مرکز زمین توسط ۱۱ بازیکن اصلی‌ تیم بود.

به گزارش ساکرز، تونی کروس، مودریچ، ایسکو و رودریگز هر چهار نفر خط میانی رئال مادرید بودند که آنچلوتی پیش از بازی گفته بود می‌‌خواهد مالکیت و کنترل توپ را از بارسلونا بگیرد.

تفاوتی مشخص میان نقشه رئال مادرید زیر نظر خوزه مورینیو و کارلو آنچلوتی وجود دارد زمانی‌ که تیم نه با یک رقیب با قدرت بدنی که با تکتیک بالا روبرو می‌‌شود. مورینیو معروف بود که از په په در خط میانی در برابر بارسلونا استفاده می‌‌کرد که این استفاده به مثلث هم تبدیل می‌‌شد و گاهی اوقات از لاسانا دیارا و سامی خدیرا هم استفاده می‌‌کرد.

با کامل انصاف نسبت به تاکتیک آقای خاص، این نقشه بازی در اواخر به نتیجه رسید و گل‌های رئال مادرید در ال کلاسیکو آخر همه از نقشه‌های بود که قبلا آن را شناسایی کرده بودند. فضای پشت سر دنی آلوز، ضربات آزاد و سرعت در ضد حملات.

با این حال چیزی نسبت به نمایش‌های رئال در ال کلاسیکو‌های قبل دیده می‌‌شد. این مساله قدرت بیشتر بدنی رئال مادرید و قلدری آنها نبود. بر عکس آن این استعداد و خلاقیت رئال بود که بازی را برد و حالا آمار‌های بعد از بازی هم نشان می‌‌دهد که آنچلوتی در میانه زمین کاملا تیم رقیب را زیر سلطه خود گرفته است.

آنچلوتی پس از بازی گفت:”نکته کلیدی بازی این بود که پس از گل نیمار ما به ایده حمله کردن خود وفادار ماندیم و تنها منتظر ضد حملات نبودیم اما این بار با کنترل توپ بیشتر.”

چه پیروزی خاص و لذت آوری بود الکلاسیکو برای هوادارانی رئال مادرید و چه ناراحتی‌ بزرگی‌ برای هواداران حساس بلوگرانا.

این تغییرات زمانی‌ برای ما بیشتر آشکار می‌‌شود که به معروف‌ترین برد مورینیو مقابل بارسلونا که با نتیجه ۲-۱ نگاه کنیم که در آوریل ۲۰۱۲ به دست آمد.
 
با وجود شکست بارسلونا در آن بازی ۷۲% از مالکیت توپ را در اختیار داشت و ۶۷۷ پاس داد که مادریدی‌ها تنها ۲۵۶ پاس دادند که نشان از برتری پاس‌های بارسلونا دارد. در آن بازی ۸۶% از پاس‌های بلوگرانا به مقصد رسید و لوس بلانکوس تنها ۶۲% از پاس‌هایش به مقصد رسید. در حقیقت ایکر کاسیاس کسی‌ بود که بیشترین پاس سالم را بین بازیکنان رئال مادرید با ۳۵ پاس داشت و الوسنو با ۳۳ پاس که ۷۸.۸ % از آن سالم بود در رده دوم قرار گرفت.

مورینیو مشخصا از این آمار‌ها ناراحت نشد زیرا گل رونالدو لالیگا را برای مورینیو به ارمغان آورد. با این حال این قضیه برای کارشناسان و هواداران مادرید که دوست نداشتند تیمشان مانند “تیم‌های کوچک” بازی کند در ذهن ماند. فشردگی مدافعان و دادن کنترل توپ به حریف چیزی بود که احتمالا فلورنتینو پرس هم ترجیح داد آن را در دل خود نگه دارد.

آنچلوتی ۲۰۱۳ به رئال مادرید آمد و قول یک بازی زیبا را داد که به صورت غیر مستقیم اشاره به بازی مانند “تیم‌های بزرگ” داشت. این پیام وقتی‌ سرخیو راموس در خط میانی اولین ال کلاسیکو قرار گرفت کمی‌ در هاله‌ای از ابهام بود اما کم کم این ایتالیایی پیام و قول اولیه خود را به سر انجام رساند.

در فینال کوپا دل ری که رونالدو مصدوم بود، آنچلوتی مالکیت توپ بیشتری به دست آورد. ایسکو جای رونالدو را گرفت که ۹۱.۷% از پاس‌هایش به مقصد رسید و پس از وی لوکا مودریچ با ۸۹.۷% و آلونسو با ۸۶.۸% در رده بعدی بودند.

مادرید بازی را ۲-۱ برد که هر دو گل رئال در ضد حملات به ثمر رسیدند. بارسلونا با ۶۸% مالکیت هنوز مالکیت بیشتری داشت. آمار پاس‌ها ۶۷۷ به ۳۳۰ به نفع بارسلونا بود اما مادرید پاس‌های سالم تری داد. آنها ۸۹% از پاس‌هایش به مقصد رسید که این رقم برای بارسلونا تنها ۷۹% بود.
 
انقلاب تیم آنچلوتی ادامه پیدا کرد و حالا با اجازه یا بی‌ اجازه کادر فنی‌ آلونسو و دی ماریا از رئال مادرید جدا شدند و آمدن خامس و کروس نوید مالکیت بیشتر توپ را می‌‌داد. با مصدومیت بیل شاید رئال مادرید با قدرت کنترل توپ بیشتری نسبت به ۱۱ نفر اصلی‌ بارسلونا به میدان رفت.

آمار این احساس را تصدیق می‌‌کند. ۷ نفر از ۱۱ نفر اصلی‌ رئال مادرید آمار پاس سالمی بالای ۸۷% داشتند. مودریچ هر ۴۲ پاس خود را به مقصد رساند. کروس ۶۰ پاس داد که ۹۲% آنها به مقصد رسید. ایسکو هم با ۳۳ پاس و درصد ۸۷ در رده بعدی بود. رونالدو با ۶۲.۹% پاس سالم کمترین آمار پاس سالم را بین ۱۴ بازیکن رئال مادرید داشت.

در سوی دیگر ژاوی با ۹۴.۲% پاس سالم در رده اول بود. پس از آن اینیستا با ۸۷.۷% و بوسکتس با ۸۶.۷% بودند که با توجه به آمار ۹۲% و ۸۷% په په و بنزما آنچنان خوب نبودند. برای مدت زیادی از بازی بارسلونا تحت تاثیر پاس‌های رئال مادرید قرار گرفت.

تغییرات در تیم خوزه مورینیو و آنچلوتی با توجه به آمار پاس‌های سالم مدافعان تیم زیر نظر این دو مربی‌ هم جالب است. در سال ۲۰۱۲ په په شش پاس بلند سالم در ال کلاسیکو داشت که با توجه به ۱۳ پاس بلند وی آمار پاس‌های سالمش به ۳۸.۵% می‌‌رسید. در روز شنبه، په په ۳۲ پاس داد که ۲۶ تای آن به مقصد رسید. حتی بازیکنی که بیشترین میزان پاس اشتباه را داشته است زیر نظر کارلو آنچلوتی به بازیکنی تبدیل شده است که می‌‌تواند به خوبی‌ پاس کاری کند. 

در اینجا چند نکته قابل گفتن است. در ۹ بازی اول رئال مادرید در این فصل لالیگا، آنها مالکیتی ۵۶.۲% در مجموع داشتند. در فصل ۲۰۱۱/۲۰۱۲ که تیم با ۱۰۰ امتیاز زیر نظر مورینیو قهرمان شد، آنها تنها کمی‌ بهتر از این آمار بودند و در مجموعه ۵۶.۹% مالکیت داشتند. حتی در روز شنبه هم بارسلونا با ۵۸% مالکیت بیشتری داشت و پاس بیشتری داد. آمار پاس‌های سالم بارسلونا هم بالای ۹۰% بود که بیشتر از لوس بلانکوس بود.

با این حال زنگ‌ها به نفع رئال مادرید به صدا در می‌‌آیند و احتمال هم اینچنین باقی‌ خواهد ماند زمانی‌ که کروس تا به حال بیشترین پاس را بین تمام بازیکنان لالیگا با ۶۷۰ پاس داشته است و ژاوی را کاملا زیر سایه خود قرار داده است.

ما پیش از ال کلاسیکو ۲۰۱۴/۲۰۱۵ می‌‌دانستیم که رئال می‌‌تواند بارسلونا را ببرد اما بازی شنبه به ما نشان داد که تیم آنچلوتی بارسلونا را حتی در زمینه پاس هم می‌‌تواند شکست دهد.