نماد اخراج در ادوار مختلف جام جهانی بازی برزیل و مجارستان در جام جهانی ۱۹۵۴ سوئیس است. این بازی که بعدها “نبرد برن” لقب گرفت، ۳ کارت قرمز داشت که با توجه به استانداردهای قوانین امروز می توانست چندین برابر باشد. حتی پس از سوت پایان درگیری بین دو تیم ادامه داشت. در نهایت مجارستان ۴ بر ۲ پیروز میدان نبرد شد! (البته همانگونه که در ادامه گفته خواهد شد بازی هلند و پرتغال در جام جهانی ۲۰۰۶ در تاریخ جام های جهانی بیشترین کارت قرمز را داشته اما دیدار برزیل و مجارستان به دلیل خشونت های پس از بازی و نیز استانداردهای فوتبالی آن زمان خشن ترین بازی تاریخ لقب گرفته است.)
برزیل در حالی این بازی را واگذار کرد و حذف شد که در جام جهانی قبلی (۱۹۵۰ برزیل) با شکست برابر اروگوئه در خانه خود نایب قهرمان شده بود و در جام جهانی ۱۹۵۸ هم با شکست ۵-۲ سوئد به مقام قهرمانی رسید. اما تیم فوتبال مجارستان در این جام جهانی تیمی بسیار قدرتمند بود که در نهایت به مقام نایب قهرمانی دست یافت و در فینال با نتیجه ۳-۲ به آلمان غربی باخت در حالی که در دور گروهی با نتیجه جالب ۸-۳ همین آلمان را شکست داده بود. مجارستان در ۵ مسابقه خود در این دوره ۲۷ گل به ثمر رساند که بهترین نتیجه آنها برد ۹-۰ برابر کره جنوبی در دور گروهی بود.
فرانس پوشکاش (Ferenc Puskás) ستاره بی بدیل مجارستان و رئال مادرید در دهه طلایی مجارستان (دهه ۵۰) که کاپیتان آنها در این جام جهانی نیز بود در ۳ بازی که به میدان رفت ۴ گل به ثمر رساند. پوشکاش در ۸۴ بازی ملی ۸۵ گل به ثمر رسانده است.
اما بهترین بازیکن مجارها که با ۱۱ گل زده آقای گل این بازی ها نیز شد کسی نبود جز ساندرو کوکسیس (Sándor Kocsis) که در بارسلونا نیز بازی کرده است و به سرطلایی معروف بود. کوکسیس هم امار فوق العاده ای در تیم ملی دارد و در ۶۸ بازی ۷۵ گل به ثمر رسانده است.
بازیهای جام جهانی فوتبال به خاطر حساسیت بازی ها خصوصا در مراحل حذفی همیشه شاهد خشونت های زیادی بوده است و اخراجی های زیادی در این بازیها دیده شده است که برخی از این کارت قرمزها در زمره صحنه های شرم آور تاریخ فوتبال جا می گیرد.
