به گزارش ساکرز، عصر جمعه خیلی اتفاقی و با تماس آشنایی متوجه می شوم برنامه شبکه یک مربوط به فوتبال است. برنامه ای با نام مناظره که از شبکه یک پخش می شد. هرچند چندان برنامه را نمی شناختم اما فضایی که در آن برنامه اجرا می شد، مرا یاد مناظره های انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۲ انداخت. برنامه ای که البته با زحمات فراوان تهیه اما به واسطه نوع و مدلش چندان مورد پسند واقع نشد. از ذهنیت قبلی که بگذریم، میهمانان برنامه هم چندان مناسب انتخاب نشده بودند. همگی از یک طیف فکری، هرچند در جایگاه های مختلف.
به نظر از بین مایلی کهن، جلالی و خداداد عزیزی از قشر فوتبالی ها یکی کافی بود چرا که خیلی اوقات در اظهارنظرها، هر سه آنها در یک جبهه قرار دارند. نماینده مجلس هم به همین دلیل با یک جمله می توانست جواب هر سه را بدهد. نفر پنجم را هم که همه می شناسند.کارشناس داوری خوش سخن، هوشنگ نصیرزاده .
غیبت یک مخالف ۱۸۰ درجه ای، یک روزنامه نگار و یا فعال فوتبالی در بین میهمانان، آن هم در روز خبرنگار همان قدر که جای تاسف دارد، به شدت حس می شد. کسی که جواب منطقی حرف های کلیشه ای و بعضاً مغرضانه سایرین را می داد و آنها را به چالش می کشید. به خصوص آنجا که یکی از فوتبالی ها با اعتماد به نفس بالایی ادعا می کند اگر او ۱۱ بازیکن از بین حضار انتخاب می کرد، بازهم می توانست در جام جهانی مثل تیم کی روش دفاع کند! آقای مربی سابق یادش رفته تیمش ۵ گل از تیم های بی کیفیت پایتخت نشین خورد و و طعم سقوط را چشید. اما بازهم ادعا می کند او هم می توانسته مقابل آرژانتین تمام قد دفاع کند، نه اینکه ندیده باشد ضد حملات ما برابر نایب قهرمان جهان را بلکه به نظر، خودش را محق می داند که نگوید آن بخشی را که به نفعش نیست.
جلالی می خواهد بازهم با برنامه و بدون جنجال پیش برود و حرف های قشنگی هم می زند. اما اینکه دردی را دوا نمی کند که اگر کرده بود تا الان معجزه ای شده بود. اصلاً همه اینها آن قدر در تلویزیون بوده اند و مصاحبه شده اند که بدانند برای دل ملت چه بگویند. ولی نظر کارشناسی که این نیست. او از وضعیت بلیت فروشی و ترانسفر و حق پخش انتقاد می کند اما نمی تواند جواب منطقی یک نماینده مجلس نشین را بدهد که می گوید: اختلاف سر قیمت است. خوب بنشینند حلش کنند. غافل از اینکه می شود به او یادآور شد که: می دانی در کجا زندگی می کنی؟ تلویزیونت دست کیست؟
موضوع بحث سر هزینه کرد دولت در فوتبال است ولی حاجی تیم را در جام جهانی نقد می کند. می گوید یک امتیاز گرفتیم و با کمک خداداد می خواهد به مردم بگوید یک امتیاز با یک امتیاز فرقی نمی کند چون سال ۱۹۸۷، ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰ فرقی ندارند! چون فوتبال لابد همان فوتبال اولین روز پیدایشش است. او حتی آمار را آنگونه که از دوست صاحب دولتش یاد گرفته به نفع خود تفسیر می کند و می گوید: دلیلش لژیونرهای اروپایی که به تیم های عربی پیوستند.
با این وضع نماینده مجلس به جای آنکه عرق ریز شود و به چالش اساسی کشیده شود، خندان، با خیالی آسوده هر از گاهی مزه ای می پراند و از حق نگذریم، موفق ترین مناظره کننده می شود چرا که موضوع بحث را به کناری هایش یادآوری می کند. آنهایی که آن قدر درگیر غرض ورزی علیه سرمربی خارجی تیم ملی هستند که کاری به کار او و حرف هایش ندارند.
