به گزارش ساکرز، روبینیو روز پنج شنبه باشگاه آث میلان را ترک کرد تا به حضور ۹ ساله خود در اروپا خاتمه دهد، جایی که هیج وقت او مطابق با انتظاراتی که از او می رفت، مانند حضور در باشگاه سانتوس در ایام جوانی اش، دیده نشد.
پس از عدم موفقیت در انگلیس و اسپانیا، او برای یک شروع مجدد از روی ناچاری از باشگاه دوران کودکی خود (سانتوس) به ایتالیا نقل مکان کرد ولی هرگز در دوران حضور چهار ساله خود در این باشگاه ندرخشید. در حال حاضر او ۳۰ ساله است – و بازگشت اخیر او به سانتوس در گام اول به صورت قرضی است- بعید است که او دوباره بتواند به همراه روسونری در مسابقاتی حضور داشته باشد و به نظر می رسد شانس او برای بازی در یکی از غول های اروپا از بین رفته است.
با این حال، او نسبت به اولین برزیلی، در فهرست بازیکنانی که دور از سرزمین مادری در زندگی خود دچار شکست و یا حتی گرفتار اعتیاد شده اند، کارنامه بهتری دارد
آلکساندر پاتو، مهاجم دیگر میلان است که خیلی زود مجبور به برگشت به خانه شد. او در سال ۲۰۰۸ و زمانی که تنها ۱۸ سال سن داشت با یک انتقال گران قیمت از اینترناسیونال به میلان انتقال یافت، او همچنین در ۵۴ بازی اول خود برای میلان ۲۶ گل به ثمر رساند و در این زمان مدافعان را با حرکات انفجاری و دینامیک خود نابود می کرد.
با این وجود، امید آن روزهای برزیلی ها خیلی زود دچار افت شد و با مصدومیت هایی که گریبانگیرش شد فقط ۱۵ حضور در دو فصل آخر خود در سن سیرو داشت. او سرعت خود را از دست داده و به شدت افت کرد و این مسئله باعث شد به برزیل بازگردد. ا و ابتدا به کورینتیانس و بعد به سائوپائولو پیوست.
تقریبا در همان زمان، دنیلسون پریرا نوز ۱۷ ساله پس از شروع درخشش با سائوپائولو تقریبا تمام تیم های بزرگ اروپا را برای جذب خود ترغیب کرد. او در این زمان کاپیتان تیم زیر ۱۷ سال برزیل نیز بود. یک هافبک فنی با توانایی پاس دادن بسیار بالا او برای رسیدن به آرزوهای بزرگ از برزیل سفر کرد.
اما پس از انجام یک انتقال رویایی به آرسنال، مسیر پیشرفت او به شدت افت کرد و در هفت فصل حضور خود در لندن، تنها ۹۶ بار برای آرسنال به میدان اما نتوانست چندان تاثیرگذار باشد. این بازیکن در سال ۲۰۱۱ به سائو پائولو قرض داده شد و در سال ۲۰۱۳ با آنها یک قرارداد دائم امضا کرد تا حضورش در اروپا یک شکست کامل باشد.
ممکن است مشکلی در اسم این بازیکنان وجود داشته باشد؛ دنیلسون دی اولیویرا زمانی گران قیمت ترین بازیکن دنیا تبدیل شد، زمانی که با یک انتقال ۳۱.۵ میلیون یورویی در سال ۱۹۹۸ از سائوپائولو به رئال بتیس پیوست. و هیچ وقت اثبات نشد که این یک انتقال هوشمندانه بوده است.
در عرض دو سال، او به صورت قرضی به برزیل و تیم فلامینگو برگشت، قبل از اینکه در سال ۲۰۰۵ برزیل را برای یک انتقال آزاد به بوردو ترک کند. او در فرانسه نیز همه را نا امید کرد و بقیه عمر ورزشی خود را مانند یک جهانگرد سپری کرد، بعد از مدتی کوتاه بازی در عربستان سعودی، آمریکا، برزیل و ویتنام در نهایت قبل از آویزان کردن کفشهایش مدتی را در لیگ یونان سپری کرد.
او تنها کودک شگفت انگیزی نبود که در لیست سائو پائولو آمده است. پائولو سیلاس پس از ظهور در اواسط دهه ۱۹۸۰ به عنوان یک قهرمان برای آینده تصور می شد، و در سن بیست سالگی در لیست تیم ملی برای جام جهانی مکزیک قرار گرفت.
اما این هافبک ظریف و باشخصیت هرگز به بالاترین سطح نرسید. او تلاش کرد تا اقتدار و شخصیت خود را در سری آ ایتالیا نشان دهد. او در سن ۲۶ سالگی به آمریکای جنوبی بازگشت . با وجود حضور در ۳۴ بازی ملی و بازی در دو جام جهانی ، سیلاس می توانست به موفقیت های خیلی بیشتری دست پیدا کند.
و حتی قبل تر از او ستاره جام جهانی ادو بود با گذشت تقریبا ۵۰ سال، او هنوز تمام برزیلی ها را بسیار هیجان زده می کند حتی برخی بر این باورند که او می توانست شبیه به پله باشد.این مهاجم برای دوران خود بسیار خوب بود و درحالی که تنها ۱۶ سال سن داشت به مسابقات جام جهانی ۱۹۶۶ رفت. او هنوز جوانترین بازیکنی است که در یک تیم ملی برای حضور در جام جهانی انتخاب شده است.
اما با وجود موفقیت های داخلی در سانتوس به همراه پله که در آن ، وی موفق به کسب قهرمانی های زیادی شد، ادو هرگز در مسابقات جهانی موفق نبود. او برای سه جام جهانی انتخاب شد، اما فقط دو حضور در این مسابقات داشت.
سائو پائولو می تواند تبدیل به خانه کسانی بشود که هرگز نتوانستند به موفقیت برسند. همزمان با معرفی نیمار در سانتوس، گانسونیز وارد صحنه شد و بخشی از یک نگاه جدید به سلسائو شدند تیمی که در سال ۲۰۱۱ در کوپا آمریکا شکست خورد.
انتظار می رفت این دو ستاره نو ظهور، تسلط برزیل بر فوتبال جهان را تا سالها تضمین کنند اما همه چیز برای این هافبک تهاجمی به سرعت در سراشیبی قرار گرفت.. اختلافات با باشگاه و بر سر مالکیت خود باعث شد تا او به رقیب سرسخت باشگاه خود انتقال یابد و پس از آن در سراشیبی قرار بگیرد؛ هر چند او هنوز گوشه ای از استعداد خود در دوران جوانی را دراین تیم نشان می دهد.
اگر چه گانسو هنوز فرصت دارد تا توانایی بالقوه خود را نشان دهد ، شانس جیووانی برای اینکه یک استعداد سطح بالای فوتبال باشد مدت طولانی است که از بین رفته است. او از طریق تیم کروزیه رو معرفی شد، قبل از اینکه یک تور در باشگاههای اطراف اقیانوس آتلانتیک داشته باشد، او بین سال های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۳ دوسال اسف بار را در تیم بارسلونا سپری کرد.
بهترین دوران او مسلما در بنفیکا بود، جایی که او قبل از بازگشت کوتاه به تیم خود، سه سال را در انجا سپری کرد.اومدت کوتاهی در انگلیس و در تیمهای منچستر سیتی و هال حضور داشت و همچنین در تیم کامئو در MLS بود. در حال حاضر او ۳۴ ساله است، و در تیمهای باشگاهی کشور خود بازی می کند. به نظر می رسد از بازیهای تماشایی او به همراه سلسائو در ۱۳ سال پیش، قرنها گذشته است.
ستاره دیگری که به طور مرتب بین آمریکای جنوبی و اروپا در در حال رفت و آمد بود، آدریانو بود. او در سال ۲۰۰۱، به عنوان بخشی از یک قرار داد به اینتر پیوست، قبل از آنکه چند ماه بعد به فیورنتینا قرض داده شود. اتفاقی که هیچ گاه در دوران ورزشی او مشخص نشد به چه علت رخ داد.
با وجود شرکت درموفقیت های تیم اینتر بین سال های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۹، این مهاجم دچار اعتیاد به الکل و مشکلات خارج از حوزه فوتبال شد و در نهایت به برزیل بازگشت. پس از اینکه بدون انجام حتی یک بازی از فلامینگو جدا شود، او یک سال بعد به همراه کورینتیانس به فوتبال بازگشت اما بعد از گذشت سه ماه و عدم حضور در برخی تمرینات، قرارداد این بازیکن فسخ شد. دیگران تلاش کردند تا او را در زمین حفظ کنند اما هنوز هم موفق به رساندن مجدد وی به اوج نشده اند.
دیه گو خود را با درخشش در وردربرمن در فوتبال اروپا معرفی کرد، اما دوران حضور او در یوونتوس مملو از مشکل بود. این هافبک موفق به انطباق سبک مهارت های خود با سیستم بیونکونری نشد و فقط یک فصل طول کشید تا این بازیکن به همراه وولفسبورگ در سال ۲۰۱۰، به بوندس لیگا بازگردد. پس از سپری کردن دوفصل به صورت قرضی به همراه اتلتیکو مادرید، او در سال ۲۰۱۴ تصمیم گرفت به فنرباغچه بپیوندد.
و این بازیکن ما را مجددا به روبینیو باز می گرداند، که یک همکاری شکفت انگیز در دوران نوجوانی با دیه گو در سانتوس شکل داده بودند. او قبل از انتقال بزرگ و گران قیمت خود به رئال مادرید در سال ۲۰۰۵ ، دو قهرمانی داخلی و رسیدن به فینال لیبرتادورس را در کارنامه خود داشت. در حالی که او نقش پررنگی در قهرمانی لوس بلانکوس (رئال مادرید) در اولین فصل حضورش در مادرید داشت اما آسیب دیدگی و از دست دادن فرم مناسب خود در تیم تحت هدایت برند شوستر در سال دوم باعث شد او از نظرها در سانتیاگو برنابئو دور شود. حتی او به رسانه ها وعده داد که یک قرارداد جدید امضا خواهد کرد اتفاقی که هیچ گاه عملی نشد.
او در ابتدا به دنبال یک انتقال به چلسی بود اما روبینیو اولین قراردادی بود که توسط گروه ابوظبی در منچستر سیتی به ارزش ۴۲.۵ میلیون یورو بسته شد، اما این مهاجم یک بار دیگر زمانی که قصد داشت به صورت قرضی از تیم سانتوس به میلان بپیوندد دچار مصدومیت شد، جایی که او با وجود برنده شدن یک اسکودتو ،شانسی برای درخشش مجدد نداشت. بعد از یک انتقال نا موفق به سانتوس و کاهش دستمزد در سال ۲۰۱۳، او در نهایت مجبور شد در این ماه به کشور خود بازگردد.
ترجمه: امین نیک بخش
