کم اتفاق نمی‌افتد که هنگام برگزاری بازی‌ها در ایران تماشاگران حاضر در استادیوم‌ها را می‌توان با انگشت شمرد. پیش از این شاهد نقد بازی‌های تیم ملی از سوی مربیان باشگاهی بودیم و به درستی بسیاری از مربیان تیم کروش را متهم به بازی تدافعی می‌کردند و اینکه تیم ملی در حمله برنامه خاصی برای گلزنی ندارد! هر چند این بخش از حرفهای مربیان اشتباه بود چون برنامه تیم ملی برای گلزنی تجمع در نیمه زمین خودی و استفاده از ضد‌حملات بود.
در این بین برخی از کارشناسان فوتبال می‌گویند برای بازی در جام جهانی و نمایش در برابر تیم‌هایی چون آرژانتین چاره‌ای جز بازی تدافعی نبود. بگذریم اما امروز شاهد همین ضعف در تیم‌های باشگاهی هستیم و شاید این ضعف از تیم‌های باشگاهی به تیم ملی سرایت کرده باشد چراکه ملی‌پوشان در طول یک فصل فوتبالی بیشترین حضورشان در تمرینات و بازی‌های باشگاهی است.
با گذشت ۱۷ هفته از لیگ برتر هیچ تیمی معدل گل زده‌‌اش در هر بازی ۲ گل نیست، در حالی که در لیگ‌های حرفهای این عدد از ۵/۲ هم فراتر رفته و در حال نزدیک شدن به عدد ۳ است و از سویی هیچ تیمی در لیگ برتر نتوانسته به طور میانگین در هر ۴۵ دقیقه یک گل به ثمر برساند. کمترین میزان انتظار برای مشاهده گل، همان طور که در جدول نگاه می‌کنید، ۴۷ دقیقه و ۸۱ ثانیه است!
در استاندارد‌های جهانی این عدد در کاهش به زیر ۳۰ دقیقه است! در فوتبال حرفهای بازی تهاجمی در اذهان نهادینه شده و همه تلاش‌ها برای فوتبال تهاجمی است، به این دلیل که فوتبال تدافعی تماشاگر و اسپانسرها را می‌زداید و این به نابودی فوتبال منجر خواهد شد؛ اتفاقی که در فوتبال ایران کاملاً حس می‌شود. نیازی به تکرار نیست که این شکل از بازی، تماشاگران را از استادیوم‌ها فراری داده و امروز اگر کمک‌های دولتی نباشد، کمتر شرکت خصوصی‌ای است که بال و پر باشگاه‌ها را بگیرد. به واقع فوتبال ما در حال حاضر یک فوتبال ورشکسته است و باید خوشحال باشیم که علاوه بر حضور در جام جهانی در جام ملت‌های آسیا قهرمانی را جستجو می‌کنیم و از نگاه فیفا تیم اول آسیا هستیم!
اینکه چرا فوتبال ما تدافعی است، دلایل مختلفی دارد و اگر بخواهیم به اختصار به آن اشاره کنیم، می‌توان گفت کیفیت زمین‌ها مناسب نیست، قدرت ریسک مربیان پایین آمده، فلسفه فوتبال تهاجمی برای حفظ تماشاگر و اسپانسرها را کمتر کسی درک کرده، مربیان ترس از این دارند که جایگاه خود را از دست بدهند و بالطبع با احتیاط کار را دنبال می‌کنند، تمرین اختصاصی برای چهارچوب‌شناسی در تیم‌های ما کمتر دیده می‌شود، میزان دوندگی بازیکنان به خاطر خوب تمرین نکردن پایین است و…
