به گزارش ساکرز، پیش از آغاز دیدارهای هفته پنجم لیگ برتر، باز هم تهدید تکراری فدراسیون در راستای عدم اجازه ورود دوربین های تلویزیونی به ورزشگاه ها قوت گرفتند. این تهدیدها تا کنون هرگز رنگ واقعیت به خود نگرفته اند اما به نظر می رسید این بار عزم فدراسیون برای تحقق این تصمیم کاملا جزم شده است و تا زمانی که توافق نهایی با صداوسیما برای حق پخش تلویزیونی رقابت ها صورت نگیرد، مسابقات به صورت زنده روی آنتن نخواهند رفت.
این بار هم مثل همیشه اما دوربین های تلویزیونی اجازه حضور در ورزشگاه ها را پیدا کردند. آنچه فدراسیون و سازمان لیگ را وادار کرد یک روز پیش از مسابقات روی پس گرفتن تصمیم و صدور اجازه حضور دوربین ها در ورزشگاه تاکید کنند، باز شدن پای شورای امنیت به این پرونده بود. حکم این شورا موجب شد رسانه ملی باز هم بتواند بدون دردسر و بدون پرداخت پول، بازی های لیگ را برای مخاطبان گسترده اش پخش کند.
رئیس فدراسیون فوتبال ایران، امروز در جمع خبرنگارها ماجرای حق پخش را اینگونه شرح داده است:« من قصد داشتم جلوی ورود دوربین‌ها به ورزشگاه‌ها را بگیرم تا آنها به استادیوم نیایند چون ۵ هفته از لیگ برتر گذشته و هنوز قراردادی بین ما امضا نشده است و در واقع حضور دوربین‌ها در استادیوم غیرقانونی است اما شورای امنیت حکمیتی داده که قرار است بین وزارت ورزش و صدا و سیما توافق شود ما هم خواستیم که این اتفاق بیفتد».
کفاشیان، راهکاری به نام تبدیل شدن به بنگلادش را هم برای این موضوع پیشنهاد می کند:« نظر شخصی من این است یا رومی روم، یا زنگی زنگ. اصلا ما ورزش حرفه‌ای نمی‌خواهیم و بهتر است باشگاه‌های ما در حد لیگ بنگلادش باشند و سالی یکی دو بازی با هم برگزار کنند تا همه خیال‌شان راحت شود. اگر قرار است حرفه‌ای باشیم نباید حق و حقوق فوتبال نادیده گرفته شود. مدام حرف از حرفه‌ای بودن می‌زنیم اما باشگاه‌های ما همیشه بدهکار هستند. اسم حرفه‌ای روی آنها است ولی آماتوری کار می‌کنیم. بنده به این دلیل است که می‌‌گویم بهتر است فوتبال حرفه‌ای نداشته باشیم و رقابت با کره و ژاپن را بی‌خیال شویم و در حد تیم‌های درجه دو آسیا باشیم.
این سوال که آیا وزارت ورزش به عنوان نهادی که تا کنون چندان دلسوز فوتبال نشان نداده، نسبت به فدراسیون فوتبال برای مذاکره بر سر حق پخش مناسبت تر است یا نه و این سوال که تا زمان توافق نهایی بین دو نهاد، چند هفته دیگر از رقابت های لیگ سپری شده است، فعلا بی جواب خواهند ماند. کلید اصلی این اختلاف ها، دولتی بودن همه چیز است. بدون تردید تلویزیون های خصوصی باید مبالغ سنگینی برای پخش مسابقه های لیگ برتر پرداخت کنند و در شرایط فعلی، روند پرداخت پول از رسانه دولتی به باشگاه های دولتی، موضوع را کمی پیچیده کرده است.
